prodigar

Galego

• Etimoloxía: do latín prōdigō.

• Pronuncia: /pɾɔðiˈɣaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

prodigar

1. Dar algo en abundancia, con xenerosidade e sen xeito.

Traducións

• Castelán: prodigar ^(es)
• Italiano: prodigare ^(it)
• Portugués: prodigar ^(pt), prodigalizar ^(pt)

Verbo pronominal

prodigarse

1. Traballar ou facer unha actividade con total entrega.
2. Deixarse ver con frecuencia.

Conxugación

Verbo semirregular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	prodigar
Xerundio	prodigando
Participio	prodigado, prodigada, prodigados, prodigadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	prodigo	prodigas	prodiga	prodigamos	prodigades	prodigan
	Copretérito	prodigaba	prodigabas	prodigaba	prodigabamos	prodigabades	prodigaban
	Pretérito	prodiguei	prodigaches	prodigou	prodigamos	prodigastes	prodigaron
	Antepretérito	prodigara	prodigaras	prodigara	prodigaramos	prodigarades	prodigaran
	Futuro	prodigarei	prodigarás	prodigará	prodigaremos	prodigaredes	prodigarán
	Pospretérito	prodigaría	prodigarías	prodigaría	prodigariamos	prodigariades	prodigarían
Modo Subxuntivo	Presente	prodigue	prodigues	prodigue	prodiguemos	prodiguedes	prodiguen
	Pretérito	prodigase	prodigases	prodigase	prodigásemos	prodigásedes	prodigasen
	Futuro	prodigar	prodigares	prodigar	prodigarmos	prodigardes	prodigaren
Modo Imperativo	Afirmativo		prodiga	prodigue1	prodiguemos	prodigade	prodiguen1
	Negativo		prodigues	prodigue1	prodiguemos	prodiguedes	prodiguen1
Infinitivo conxugado		prodigar	prodigares	prodigar	prodigarmos	prodigardes	prodigaren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: do latín prōdigō.

Verbo

prodigar

1. Prodigar.

Portugués

• Etimoloxía: do latín prōdigō.

Verbo

prodigar

1. Prodigar.