polisíndeto

Galego

• Etimoloxía: do latín polysindĕton, do grego antigo πολυσύνδετον.

• Pronuncia: /pɔliˈsinde̝to̝/ (AFI)

Substantivo masculino

polisíndeto (sg: polisíndeto; pl: polisíndetos)

1. (Lingüística) Recurso estilístico do compoñente morfosintáctico que actúa por concorrencia. Consiste en repetir conxuncións, moi frecuente na lírica popular.

Antónimos

• asíndeto

Termos relacionados

• polisindético

Traducións

• Alemán: Polysyndeton ^(de)
• Castelán: polisíndeton ^(es)
• Francés: polysyndète ^(fr)
• Inglés: polysyndeton ^(en)
• Italiano: polisindeto ^(it)
• Portugués: polissíndeto ^(pt)