pacer

Galego

• Etimoloxía: do latín «pascĕre».

Verbo intransitivo

pacer

1. Comer herba [o gando].
   • Sinónimos: pastar.

Conxugación

Verbo semirregular da 2ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	pacer
Xerundio	pacendo
Participio	pacido, pacida, pacidos, pacidas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	pazo	paces	pace	pacemos	pacedes	pacen
	Copretérito	pacía	pacías	pacía	paciamos	paciades	pacían
	Pretérito	pacín	paciches	paceu	pacemos	pacestes	paceron
	Antepretérito	pacera	paceras	pacera	paceramos	pacerades	paceran
	Futuro	pacerei	pacerás	pacerá	paceremos	paceredes	pacerán
	Pospretérito	pacería	pacerías	pacería	paceriamos	paceriades	pacerían
Modo Subxuntivo	Presente	paza	pazas	paza	pazamos	pazades	pazan
	Pretérito	pacese	paceses	pacese	pacésemos	pacésedes	pacesen
	Futuro	pacer	paceres	pacer	pacermos	pacerdes	paceren
Modo Imperativo	Afirmativo		pace	paza1	pazamos	pacede	pazan1
	Negativo		pazas	paza1	pazamos	pazades	pazan1
Infinitivo conxugado		pacer	paceres	pacer	pacermos	pacerdes	paceren

1 Vostede(s)