ortigar

Galego

• Pronuncia: /oɾtiˈɣaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

ortigar

1. Picar unha ortiga.

Verbo pronominal

ortigarse

1. Picarse con ortigas.

Sinónimos

• estrugar

Traducións

• Castelán: ortigar ^(es)
• Catalán: ortigar ^(ca)
• Finés: polttaa ^(fi)
• Francés: ortier ^(fr)
• Inglés: sting ^(en), nettle ^(en)
• Portugués: ortigar ^(pt), urtigar ^(pt)
• Ruso: обжигать ^(ru)

Conxugación

Verbo semirregular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	ortigar
Xerundio	ortigando
Participio	ortigado, ortigada, ortigados, ortigadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	ortigo	ortigas	ortiga	ortigamos	ortigades	ortigan
	Copretérito	ortigaba	ortigabas	ortigaba	ortigabamos	ortigabades	ortigaban
	Pretérito	ortiguei	ortigaches	ortigou	ortigamos	ortigastes	ortigaron
	Antepretérito	ortigara	ortigaras	ortigara	ortigaramos	ortigarades	ortigaran
	Futuro	ortigarei	ortigarás	ortigará	ortigaremos	ortigaredes	ortigarán
	Pospretérito	ortigaría	ortigarías	ortigaría	ortigariamos	ortigariades	ortigarían
Modo Subxuntivo	Presente	ortigue	ortigues	ortigue	ortiguemos	ortiguedes	ortiguen
	Pretérito	ortigase	ortigases	ortigase	ortigásemos	ortigásedes	ortigasen
	Futuro	ortigar	ortigares	ortigar	ortigarmos	ortigardes	ortigaren
Modo Imperativo	Afirmativo		ortiga	ortigue1	ortiguemos	ortigade	ortiguen1
	Negativo		ortigues	ortigue1	ortiguemos	ortiguedes	ortiguen1
Infinitivo conxugado		ortigar	ortigares	ortigar	ortigarmos	ortigardes	ortigaren

1 Vostede(s)