odio

Grafías semellantes:     ódio

Galego

• Etimoloxía: do latín odium.

• Pronuncia: /ˈɔðjo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

odio (sg: odio; pl: odios)

1. Sentimento de aversión ou malquerenza que se caracteriza por desexarlle o mal a algo ou alguén.
2. Sensación, que se procura evitar, ante algo ou alguén, de enorme desagrado.

Sinónimos

• animadversión, malquerenza.

Antónimos

• afecto, amor, benquerenza, cariño.

Termos relacionados

• xenreira

Traducións

• Albanés: urrejtje ^(sq)
• Alemán: Haß ^(de)
• Árabe: كراهية ^(ar)
• Armenio: ատելություն ^(hy)
• Azarí: nifrәt ^(az)
• Bosníaco: mržnja ^(bs)
• Bretón: kas ^(br)
• Búlgaro: омраза ^(bg)
• Castelán: odio ^(es)
• Catalán: odi ^(ca)
• Checo: nenávist ^(cs)
• Croata: mržnja ^(hr)
• Danés: had ^(da)
• Esperanto: malamo ^(eo)
• Estoniano: viha ^(et)
• Finés: viha ^(fi)
• Francés: haine ^(fr)
• Grego: μίσος ^(el)
• Hebreo: שנאה ^(he)
• Húngaro: gyűlölet ^(hu)
• Inglés: hatred ^(en)
• Irlandés: fuath ^(ga)
• Islandés: hatur ^(is)
• Italiano: odio ^(it)
• Neerlandés: haat ^(nl)
• Vasco: herra ^(eu)
• Xaponés: 憎悪 ^(ja)
• Xeorxiano: სიძულვილი ^(ka)

Castelán

• Etimoloxía: do latín odium.

• Escoitar: odio (La Paz-Bolivia) (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

odio (sg: odio; pl: odios)

• Odio.

Italiano

• Etimoloxía: do latín odium.

Substantivo masculino

odio (sg: odio; pl: odii)

• Odio.