nucleón

Grafías semellantes:     nucleon ,    nucléon

Galego

• Etimoloxía: De núcleo + -ón.

• Pronuncia: /nukleˈoŋ/ (AFI)

Substantivo masculino

nucleón (sg: nucleón; pl: nucleóns)

1. (Física) (Química) Nome das partícula subatómicas que forman o núcleo dos átomos, o protón e o neutrón. O número de protóns (que teñen carga positiva) máis o número de neutróns (que teñen carga neutra) constitúen o número másico dun átomo.

Traducións

• Alemán: Nukleon ^(de).
• Baixo alemán: nukleon ^(nds)
• Bosníaco: nukleon ^(bs)
• Bretón: nukleon ^(br), nukleonenn ^(br)
• Castelán: nucleón ^(es).
• Catalán: nucleó ^(ca)
• Checo: nukleon ^(cs)
• Chinés: 核子 ^(zh)
• Danés: nukleon ^(da)
• Eslovaco: nukleón ^(sk)
• Esloveno: nukleon ^(sl)
• Esperanto: nukleono ^(eo)
• Finés: nukleoni ^(fi)
• Francés: nucléon ^(fr).
• Hebreo: נוקליאון ^(he)
• Húngaro: nukleon ^(hu)
• Ido: nukleo ^(io)
• Inglés: nucleon ^(en).
• Irlandés: núicléón ^(ga)
• Islandés: kjarneind ^(is)
• Italiano: nucleone ^(it).
• Lituano: nukleonas ^(lt)
• Neerlandés: nucleon ^(nl)
• Polaco: nukleon ^(pl)
• Portugués: nucleon ^(pt), nucleão ^(pt).
• Ruso: нуклон ^(ru)
• Sueco: nukleon ^(sv).
• Ucraíno: нуклон ^(uk)
• Urdú: مرکزیہ ^(ur)
• Vasco: nukleoi ^(eu)
• Xaponés: 核子 ^(ja)

Véxase tamén

• Apéndice: Elementos químicos

Castelán

Substantivo masculino

nucleón (sg: nucleón; pl: nucleones)

1. Nucleón.