muiñeiro

Galego

• Etimoloxía: de muíño, co sufixo -eiro.

• Pronuncia: /muiˈɲejɾo̝/ (AFI)

Substantivo

muiñeiro (ms: muiñeiro; mpl: muiñeiros; fs: muiñeira; fpl: muiñeiras)

1. (Profesións) Profesional que ten ao seu cargo un muíño ou traballa nel.

Traducións

• Alemán: Müller ^(de)
• Bretón: miliner ^(br)
• Castelán: molinero ^(es).
• Catalán: moliner ^(ca)
• Checo: mlynář ^(cs)
• Córnico: melynor ^(kw)
• Danés: møller ^(da)
• Esperanto: muelisto ^(eo)
• Finés: mylläri ^(fi)
• Francés: meunier ^(fr).
• Frisón: moolder ^(fy), mûnder ^(fy)
• Galés: melinydd ^(cy), melinwr ^(cy)
• Grego: μυλωνάς ^(el) (mylonás)
• Hebreo: טוחן ^(he) (tokhen)
• Húngaro: molnár ^(hu)
• Ido: muelisto ^(io)
• Inglés: miller ^(en)
• Italiano: molinaro ^(it), mugnaio ^(it)
• Jèrriais: monnyi ^(roa-jer)
• Kurdo: ئاشه‌وان ^(ku)
• Lingala: moníki ^(ln)
• Neerlandés: molenaar ^(nl), mulder ^(nl)
• Noruegués: møller ^(no)
• Noruegués nynorsk: mylnar ⁽ⁿⁿ⁾, møllar ⁽ⁿⁿ⁾
• Occitano: mouligné ^(oc)
• Portugués: moedor ^(pt), moleiro ^(pt)
• Romanés: morar ^(ro)
• Ruso: мельник ^(ru) (mél'nik)
• Sueco: mjölnare ^(sv)
• Volapuk: (♂♀) mülan ^(vo), (♂) himülan ^(vo), (♀) jimülan ^(vo)

Termos relacionados

• muíño
• muiñeira

Véxase tamén

• Apéndice: Profesións