manda

Galego

• Pronuncia: /ˈmanda/ (AFI)

Substantivo

manda1 f (sg: manda; pl: mandas)

1. Legado de bens que se fai nun testamento.
2. Mellora ou legado de bens que se lle fai á filla ou fillo que queda na casa.

Substantivo

manda2 f (sg: manda; pl: mandas)

1. (Colectivo) Conxunto de peixes no mar.
2. Cousas que caben nunha soa man.
   • Sinónimos: maínzo, manchea, presa, presada.
3. Conxunto de gado ao coidado dun pastor.

Sinónimos

• cardume (entrada 2)
• armeiro (entrada 2)
• bancada (entrada 2)
• banco (entrada 2)
• barría (entrada 2)
• touza (entrada 2)