languidecer

Galego

• Etimoloxía: de «lánguido».

Verbo intransitivo

languidecer

1. Perder aos poucos a intensidade [unha cousa], o ánimo ou as forzas [unha persoa].

Traducións

• Castelán: languidecer ^(es).
• Francés: languir ^(fr).
• Inglés: languish ^(en).
• Portugués: languescer ^(pt).

Conxugación

Verbo semirregular da 2ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	languidecer
Xerundio	languidecendo
Participio	languidecido, languidecida, languidecidos, languidecidas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	languidezo	languideces	languidece	languidecemos	languidecedes	languidecen
	Copretérito	languidecía	languidecías	languidecía	languideciamos	languideciades	languidecían
	Pretérito	languidecín	languideciches	languideceu	languidecemos	languidecestes	languideceron
	Antepretérito	languidecera	languideceras	languidecera	languideceramos	languidecerades	languideceran
	Futuro	languidecerei	languidecerás	languidecerá	languideceremos	languideceredes	languidecerán
	Pospretérito	languidecería	languidecerías	languidecería	languideceriamos	languideceriades	languidecerían
Modo Subxuntivo	Presente	languideza	languidezas	languideza	languidezamos	languidezades	languidezan
	Pretérito	languidecese	languideceses	languidecese	languidecésemos	languidecésedes	languidecesen
	Futuro	languidecer	languideceres	languidecer	languidecermos	languidecerdes	languideceren
Modo Imperativo	Afirmativo		languidece	languideza1	languidezamos	languidecede	languidezan1
	Negativo		languidezas	languideza1	languidezamos	languidezades	languidezan1
Infinitivo conxugado		languidecer	languideceres	languidecer	languidecermos	languidecerdes	languideceren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: de «lánguido».

Verbo intransitivo

languidecer

1. Languidecer.