indio

Grafías semellantes:     Indio ,    índio ,    Índio

Galego

• Pronuncia: [ˈin.djʊ] (AFI)

• Homófonos: Indio.

indio¹

Substantivo masculino

indio

1. (Química) Elemento químico de símbolo atómico In, número atómico 49, e peso atómico 114,82.

Traducións

• Alemán: Indium ^(de).
• Castelán: indio ^(es).
• Francés: indium ^(fr).
• Inglés: indium ^(en).
• Italiano: indio ^(it).
• Neerlandés: indium ^(nl).
• Portugués: índio ^(pt).
• Sueco: indium ^(sv).

Véxase tamén

• Apéndice: Elementos químicos

indio²

• Etimoloxía: do latín indus.

Substantivo

indio (ms: indio; mpl: indios; fs: india; fpl: indias)

1. (Xentilicio) Habitante ou aborixe da India.
   • Sinónimos: hindú.
2. Indíxena natural de América.
   • Sinónimos: americano, amerindio.

Traducións

• Castelán: indio ^(es).
• Francés: Indien ^(fr)
• Grego: Ινδός ^(el)
• Inglés: Indian ^(en)
• Portugués: índio ^(pt).
• Sueco: indian ^(sv)

Adxectivo

indio (ms: indio; mpl: indios; fs: india; fpl: indias)

1. Relativo ou pertencente á India ou ós seus habitantes.
   • Sinónimos: hindú.
2. Pertencente ou relativo ós indíxenas e os pobos que habitaban América antes de chegar os europeos.
   • Sinónimos: americano, amerindio.

Traducións

• Castelán: indio ^(es).
• Francés: indien ^(fr).
• Inglés: Indian ^(en)
• Portugués: índio ^(pt).
• Sueco: indiansk ^(sv)

Castelán

• Etimoloxía: do latín indus.

Adxectivo

indio (ms: indio; mpl: indios; fs: india; fpl: indias)

1. Indio.

Substantivo

indio (ms: indio; mpl: indios; fs: india; fpl: indias)

1. (Xentilicio) Indio.

Substantivo masculino singular

indio

1. (Química) Indio.

Italiano

• Etimoloxía: do latín indus.

• Pronuncia: /ˈindjo/ (AFI)

Substantivo masculino singular

indio

1. (Química) Indio.