fonoloxía

Galego

• Etimoloxía: composto de fono- e -loxía.

• Pronuncia: /fonoloˈʃia̝/ (AFI)

Substantivo feminino

fonoloxía (sg: fonoloxía; pl: fonoloxías)

1. (Lingüística) Disciplina lingüística que estuda a función da materia fónica como constituínte dun sistema lingüístico; estuda os fonemas como unidades sonoras mínimas capaces de diferenciaren significados.

Termos relacionados

• fonólogo
• fonolóxico

Traducións

• Alemán: Phonologie ^(de)
• Asturiano: fonoloxía ^(ast)
• Castelán: fonología ^(es)
• Chinés: 音韵学 ^(zh)
• Coreano: 음운론 ^(ko)
• Francés: phonologie ^(fr)
• Grego: φωνολογία ^(el)
• Inglés: phonology ^(en)
• Italiano: fonologia ^(it)
• Irlandés: fóineolaíocht ^(ga), foghareolaíocht ^(ga)
• Polaco: fonologia ^(pl)
• Portugués: fonologia ^(pt)
• Ruso: фонология ^(ru)
• Sueco: fonologi ^(sv)