filo

Galego

• Etimoloxía: do latín phylum, do grego antigo φῦλον (phûlon).

• Pronuncia: /ˈfi.lo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

filo (sg: filo; pl: filos)

1. (Bioloxía) Cada un dos grupos taxonómicos en que se dividen os reinos animal e protista, que é superior á clase e inferior ao reino.

Traducións

Traducións

Alemán: Stamm (de). Asturiano: filu (ast). Castelán: filo (es). Catalán: fílum (ca). Checo: kmen (cs). Chinés: 門 (zh)/门 (zh) (mén). Coreano: 문 (ko) (mun). Danés: række (da). Eslovaco: kmeň (sk).

Esloveno: deblo (sl). Estoniano: hõimkond (et). Finés: pääjakso (fi). Francés: embranchement (fr). Húngaro: törzs (hu). Inglés: phylum (en). Islandés: fylking (is). Italiano: phylum (it). Luxemburgués: Stamm (lb).

Neerlandés: stam (nl). Polaco: typ (pl). Portugués: filo (pt). Romanés: încrengătură (ro). Turco: şube (tr). Vasco: filum (eu). Vietnamita: ngành (vi). Xaponés: 門 (ja) (mon). Xeorxiano: ტიპი (ka) (ṭiṗi).

Castelán

filo¹

• Etimoloxía: do latín fīlum, do protoindoeuropeo *gʷʰiH-(s-)lo-.

• Pronuncia: /ˈfi.lo/ (AFI)

Substantivo masculino

filo (sg: filo; pl: filos)

1. Fío, corte, gume.

Termos relacionados

• afilar

Expresións relacionadas

• arma de doble filo

filo²

 

• Etimoloxía: do latín phylum, do grego antigo φῦλον (phûlon).

• Pronuncia: /ˈfi.lo/ (AFI)

Substantivo masculino

filo (sg: filo; pl: filos)

1. (Bioloxía) Filo.

Italiano

• Etimoloxía: do latín fīlum, do protoindoeuropeo *gʷʰiH-(s-)lo-.

• Pronuncia: /ˈfi.lo/ (AFI)

Substantivo masculino

filo (sg: filo; pl: fili)

1. Fío (téxtil)
2. Fío, arame, cabe.
3. Fío, corte, gume.

Termos relacionados

• (de 1:) infilare, (de 2:) affilare

Expresións relacionadas

• dar del filo da torcere: poñer en dificultades
• fare il filo a: facerlle as beiras a
• per filo e per segno: polo miúdo

Portugués

• Etimoloxía: do latín phylum, do grego antigo φῦλον (phûlon).

• Pronuncia: /ˈfi.lu/ (AFI)

Substantivo masculino

filo (sg: filo; pl: filos)

1. (Bioloxía) Filo.