faláfel

Galego

• Etimoloxía: do árabe فلافل.

Substantivo masculino

faláfel (sg: faláfel; pl: faláfeles)

1. (Alimentación) Preparación típica dalgúns países de Oriente Próximo e Oriente Medio, semellante a unha croqueta de forma esférica, elaborada cunha masa de garavanzos ou fabas, á que se lle engade diversas especias.

Termos relacionados

• hummus
• tahini

Traducións

• Francés: falafel ^(fr)
• Castelán: falafel ^(es), faláfel ^(es)
• Inglés: falafel ^(en), felafel ^(en)
• Alemán: Falafel ^(de)
• Chinés: 鷹嘴豆泥球 ^(zh)
• Coreano: 팔라펠 ^(ko)
• Italiano: falafel ^(it), felafel ^(it)
• Xaponés: ファラフェル ^(ja), ファラーフェル ^(ja)
• Neerlandés: falafel ^(nl)
• Polaco: falafel ^(pl)
• Portugués: falafel ^(pt)
• Ruso: фалафель ^(ru)