excipiente

Galego

• Etimoloxía: do latín excipiens, -entis, participio de presente activo de excipĕre, 'sacar', 'recibir'.

• Pronuncia: /eks.θi.'pjɛŋ.te̯/ ou /eks.si.'pjɛŋ.te̯/ (AFI)

Substantivo masculino

excipiente (sg: excipiente; pl: excipientes)

1. (Farmacia) Substancia sen actividade terapéutica que se mestura cos medicamentos para darlles consistencia, forma, sabor ou outras calidades que faciliten a súa dosificación ou uso.
   • Exemplo: O amidón úsase adoito como excipiente na industria farmacéutica.