exaxeración

Galego

• Etimoloxía: do latín exaggeratio, exaggeratiōnis, derivado de exaggerō, exaggerāre ("aumentar, amplificar, acumular").

• Pronuncia: /ɛksaʃɛɾaˈθjoŋ/ (AFI)

Substantivo feminino

exaxeración (sg: esaxeración; pl: esaxeracións)

1. Acción ou efecto de esaxerar (darlle unha dimensión excesiva a algo).
2. Acto, declaración, idea ou cousa que está fóra do xusto, sensato, razoábel ou verdadeiro.

Variantes

• esaxeración

Traducións

• Alemán: Übertreibung ^(de)
• Bengalí: অতিরঞ্জন ^(bn)
• Búlgaro: преувеличение ^(bg)
• Castelán: exageración ^(es).
• Catalán: exageració ^(ca)
• Checo: přehánění ^(cs)
• Chinés: 誇大 ^(cmn), 夸大 ^(cmn) (kuādà9, 誇張 ^(cmn), 夸张 ^(cmn) (kuāzhāng)
• Coreano: 과장 ^(ko) (誇張 ^(ko))
• Esperanto:  troigo ^(eo)
• Finés: liioittelu ^(fi)
• Francés: exagération ^(fr)
• Grego:  υπερβολή ^(el) (ipervolí)
• Hindi: अतिशयोक्ति ^(hi) (ati sha yokti)
• Ido: exajero ^(io)
• Inglés: exaggeration ^(en)
• Irlandés antigo: spled ^(sga)
• Italiano: esagerazione ^(it)
• Neerlandés: overdrijving ^(nl)
• Polaco: przesada ^(pl)
• Portugués: exageração ^(pt), exagero ^(pt)
• Romanés: exagerare ^(ro)
• Ruso: преувеличение ^(ru) (preuveličénije)
• Sueco: överdrift ^(sv)
• Turco: abartı ^(tr)
• Vasco: gehiegikeria ^(eu), ahoberokeria ^(eu)
• Volapuk: tuükam ^(vo)
• Xaponés: 誇張 ^(ja) (kochō)