estraño

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués estraño (Cantigas de Santa Maria), do latín extraneus.

• Pronuncia: /esˈtɾaɲo̝/ (AFI)

Adxectivo

estraño (ms: estraño; mpl: estraños; fs: estraña; fpl: estrañas)

1. Que non pertence a un certo grupo.
   • Sinónimos: alleo.
2. Que non adoita ocorrer.
   • Sinónimos: infrecuente, inhabitual, inusitado, insólito, raro.
   • Antónimos: común, corrente, frecuente, habitual.

Traducións

• Castelán: extraño ^(es).
• Francés: inhabituel ^(fr), étrange ^(fr).
• Inglés: strange ^(en), foreign ^(en); weird ^(en), odd ^(en), peculiar ^(en)
• Portugués: estranho ^(pt)
• Italiano: strano ^(it)
• Alemán: fremd ^(de), sonderbar ^(de), seltsam ^(de)
• Chinés: 陌生的 ^(zh)

Substantivo

estraño (ms: estraño; mpl: estraños; fs: estraña; fpl: estrañas)

1. Persoa que non pertence a un certo grupo, que non se coñece.
   • Termos relacionados: descoñecido.

Traducións

• Castelán: extraño ^(es).
• Inglés: stranger ^(en), foreigner ^(en), outsider ^(en)
• Francés: inconnu ^(fr)