estragón

Grafías semellantes:     estragon

Galego

• Etimoloxía: de francés estragon, e este do latín medieval tarcon,altarcon, derivado do latín botánico tarchon, do grego medieval ταρχόν a través do árabe medieval tarḫūn, e este probabelmente do grego antigo δρακόντιον (serpentaria).

• Pronuncia: /estɾaˈɣoŋ/ (AFI)

Substantivo masculino

estragón (sg: estragón; pl: estragóns)

Follas secas de estragón.

1. (Botánica) Planta herbácea da familia das compostas ou asteráceas, Artemisia dracunculus Linné, vivaz, de 60 a 80 cm de altura, con caules delgados, ergueitos e ramosos, follas enteiras, lanceoladas, e flores en capítulos globosos, amarelos, orixinaria do norte de Asia e moi cultivada para aproveitar as follas, usadas como condimento.
   • Exemplo: Mostaza ao estragón. O estragón é unha das catro "finas herbas" da cociña francesa.
     
     

Termos relacionados

• absintio
• absintio mariño
• absintio moruno
• Artemisia
• artemisia

Estragón (Artemisia dracunculus L.)

• 
• 
• 

Traducións

• Alemán: Deustcher Estragon ^(de)
• Castelán: estragón ^(es)
• Catalán: estragó ^(ca), dragonet ^(ca), badiana ^(ca), herba vinagrera ^(ca)
• Francés: estragon ^(fr)
• Inglés: tarragon ^(en), dragon's-wort ^(en)
• Italiano: dragoncello ^(it), estragone ^(it)
• Portugués: estragão ^(pt)