estola

Galego

• Etimoloxía: do latín stola.

• Pronuncia: /esˈtɔla̝/ (AFI)

Substantivo feminino

estola (sg: estola; pl: estolas)

1. (Cristianismo) Vestementa litúrxica cristiá, consistente nunha fita decorada, empregada polo xeral polo sacerdote e mailo diácono para administrar os sacramentos.

Traducións

(1) Vestamenta litúrxica cristiá

Alemán: Stola (de). Bielorruso: стула (be). Bretón: stol (br). Castelán: estola (es). Catalán: estola (ca). Checo: štóla (cs). Coreano: 영대 (co).

Esloveno: štola (sl). Esperanto: stolo (eo). Francés: étole (fr). Húngaro: stóla (hu). Italiano: stola (it). Letón: stola (lv). Lituano: stula (lt).

Neerlandés: stola (nl). Noruegués nynorsk: stola (nn). Polaco: stuła (pl). Portugués: estola (pt). Ruso: стола (ru). Sueco: stola (sv). Ucraíno: стола (uk).

Castelán

• Etimoloxía: do latín stola.

Substantivo feminino

estola (sg: estola; pl: estolas)

1. (Cristianismo) Estola, vestementa litúrxica.

Catalán

• Etimoloxía: do latín stola.

Substantivo feminino

estola (sg: estola; pl: estoles)

1. (Cristianismo) Estola, vestementa litúrxica.

Portugués

• Etimoloxía: do latín stola.

Substantivo feminino

estola (sg: estola; pl: estolas)

1. (Cristianismo) Estola, vestementa litúrxica.