didimio

Galego

• Etimoloxía: do latín científico didymium, e este do grego antigo δίδυμος dídymos, 'xemelgo', en alusión a súa estreita asociación co lantano, e o latín científico -ium, '-io'.

• Pronuncia: /ði.ði.'mjo̯/ (AFI)

Substantivo masculino

didimio
(sg: didimio; pl: didimios)

1. (Química) Mestura de praseodimio e neodimio descuberta en 1843, e que até 1885 foi considerada un elemento químico. Moi rara, é de aparencia terrosa e de cor semellante ao do aceiro, e se acha ás veces unido ao cerio.