desentoar

Galego

• Etimoloxía: de entoar e o prefixo des-.

• Pronuncia: /desentoˈaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

desentoar

1. Afastarse do ton debido, un instrumento, ou unha voz.
2. Estar algo fóra do que se considera normal nun entorno.

Antónimos

• entoar

Traducións

• Castelán: desentonar ^(es).
• Francés: détonner ^(fr), dissoner ^(fr)
• Portugués: desentoar ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	desentoar
Xerundio	desentoando
Participio	desentoado, desentoada, desentoados, desentoadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	desentoo	desentoas	desentoa	desentoamos	desentoades	desentoan
	Copretérito	desentoaba	desentoabas	desentoaba	desentoabamos	desentoabades	desentoaban
	Pretérito	desentoei	desentoaches	desentoou	desentoamos	desentoastes	desentoaron
	Antepretérito	desentoara	desentoaras	desentoara	desentoaramos	desentoarades	desentoaran
	Futuro	desentoarei	desentoarás	desentoará	desentoaremos	desentoaredes	desentoarán
	Pospretérito	desentoaría	desentoarías	desentoaría	desentoariamos	desentoariades	desentoarían
Modo Subxuntivo	Presente	desentoe	desentoes	desentoe	desentoemos	desentoedes	desentoen
	Pretérito	desentoase	desentoases	desentoase	desentoásemos	desentoásedes	desentoasen
	Futuro	desentoar	desentoares	desentoar	desentoarmos	desentoardes	desentoaren
Modo Imperativo	Afirmativo		desentoa	desentoe1	desentoemos	desentoade	desentoen1
	Negativo		desentoes	desentoe1	desentoemos	desentoedes	desentoen1
Infinitivo conxugado		desentoar	desentoares	desentoar	desentoarmos	desentoardes	desentoaren

1 Vostede(s)

Portugués

• Etimoloxía: de entoar e o prefixo des-.

Verbo

desentoar

1. Desentoar.