celote

Galego

• Pronuncia: /θeˈlɔte̝/ (AFI)

Substantivo

celote

1. Membro dun grupo xudeu do primeiro século que avogaba polo uso da violencia contra o poder romano.

Traducións

• Alemán: Zelot ^(de)
• Castelán: zelote ^(es), zelota ^(es)
• Finés: selootti ^(fi)
• Francés: Zélote ^(fr), zélote ^(fr)
• Húngaro: zelóta ^(hu)
• Inglés: zealot ^(en)
• Italiano: zelota ^(it)
• Neerlandés: zeloot ^(nl)
• Portugués: zelota ^(pt), zelote ^(pt)
• Ruso: зелот ^(ru) (zelót)