Saltar ao contido

brinco

do Galizionario, dicionario galego na Internet.

Galego

Vexa na Galipedia o artigo acerca de «brinco».

Etimoloxía: do latín vinculum.

Pronuncia: /ˈbɾiŋko̝/ (AFI)

Substantivo masculino

brinco (sg: brinco; pl: brincos)

Aro de arame que se lles pon aos porcos no fociño para que non focen.
- Sinónimos: ferrato, ferrete
Pendente con forma de aro. ^[1]

Traducións

Pendente

Alemán: Ohrring ^(de).
Azarí: sırğa ^(az).
Castelán: pendiente ^(es).
Catalán: arracada ^(ca).
Checo: náušnice ^(cs).
Chinés: 耳環 ^(zh)/耳环 ^(zh) (ěrhuán).
Coreano: 귀걸이 ^(ko) (gwigeori).
Eslovaco: náušnica ^(sk).
Esloveno: uhan ^(sl).
Francés: boucle d'oreille ^(fr).
Grego: σκουλαρίκι ^(el) (skoularíki).
Hakka: 耳環 ^(hak) (ngiˋ vanˇ).
Indonesio: anting-anting ^(id).
Inglés: earring ^(en).
Italiano: orecchino ^(it).
Luxemburgués: Ouerrank ^(lb).

Malaio: subang ^(ms).
Minnan: 耳鉤 ^(nan)/hīnn-kau ^(nan).
Neerlandés: oorbel ^(nl).
Polaco: kolczyk ^(pl).
Portugués: brinco ^(pt).
Romanés: cercel ^(ro).
Ruso: серьга ^(ru) (serʹgá).
Tagalo: hikaw ^(tl).
Tao: ovaovay ^(tao).
Thao: tazuqus ^(ssf).
Turco: küpe ^(tr).
Ucraíno: сережка ^(uk) (seréžka).
Vasco: belarritako ^(eu).
Vietnamita: khuyên tai ^(vi), hoa tai ^(vi).
Xaponés: イヤリング ^(ja) (iyaringu).
Xeorxiano: საყურე ^(ka) (saq̇ure).

Notas

↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para «brinco».

Portugués

Etimoloxía: do latín vinculum.

Pronuncia: /ˈbɾĩ.ku/ (AFI)

Substantivo masculino

brinco (sg: brinco; pl: brincos)

Brinco.

Traído desde «https://gl.wiktionary.org/w/index.php?title=brinco&oldid=710090»

Categorías agochadas: