bisneto

Galego

• Etimoloxía: do latín bis- ("dúas veces") e neto.

• Pronuncia: [bisˈnɛto̝] (AFI)

Substantivo masculino

bisneto (ms: bisneto; mpl: bisnetos; fs: bisneta; fpl: bisnetas)

1. Fillo dun neto ou neta, con respecto a unha persoa, o bisavó ou bisavoa.

Traducións

• Alemán: Urenkel ^(de)
• Asturiano: bisñetu ^(ast)
• Bretón: gourvab ^(br)
• Castelán: bisnieto ^(es)
• Catalán: besnét ^(ca)
• Francés: arrière-petit-fils ^(fr)
• Inglés: great-grandson ^(en)
• Italiano: pronipote ^(it), bisnipote ^(it)
• Polaco: prawnuk ^(pl)
• Ruso: правнук ^(ru)
• Portugués: bisneto ^(pt)
• Vasco: birbiloba ^(eu), biloba ^(eu)

Portugués

Substantivo

bisneto (ms: bisn↑eto; mpl: bisn↑etos; fs: bisn↑eta; fpl: bisn↑etas)

1. Bisneto.