besante

Galego

• Etimoloxía: do latín byzantiu, francés besant

• Pronuncia: /beˈsan.te̝/ (AFI)

Substantivo masculino

(sg: besante; pl: besantes)

1. Antiga moeda de ouro bizantina.
2. Peza circular de ouro ou prata que aparece nos brasóns de armas.
3. Ornato arquitectónico usado no estilo románico, que contén un ou máis discos planos.

Traducións

• Castelán: besante.
• Portugués: besante.