bantú

Galego

• Etimoloxía: do xosa bantu.

• Pronuncia: /ban̪.ˈtu/ (AFI)

Adxectivo

bantú (sg: bantú; pl: bantús)

1. Dito dunha persoa, que é dun dos pobos que falan linguas bantús.
   • Exemplo: Léxico bantú.
     
     

Substantivo masculino

1. (Lingüística) Grupo de linguas que se falan en África ecuatorial e meridional.
   • Exemplo: Entre as linguas bantús destaca o suajili.