badalo

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués badalo, do latín batuaculum ("batedor"), de battuo.

• Pronuncia: [baˈða.lʊ] (AFI)

Substantivo masculino

1. Peza metálica alongada, suspensa por unha argola no interior dunha campá ou campaíña, que produce sons ó bater coas paredes.
   • Sinónimos: badal.

Termos relacionados

• darlle ó badalo: falar de máis, sen sentido.

Traducións

• Castelán: badajo ^(es).
• Inglés: clapper ^(en)
• Portugués: badalo ^(pt)