azote

Galego

• Etimoloxía: do francés azote, do grego antigo ἀ- ‎(«a-») e ζωή (zōḗ, «vida»). Nomeado polo químico francés Lavoisier.

• Pronuncia: [aˈθɔ.tɪ] (AFI)

Substantivo masculino

azote

1. (Coloquial) Sinónimo anticuado de nitróxeno.

Traducións

Nitróxeno.

Cognados: Albanés: azot (sq). Arromanés: azotu (rup). Azarí: azot (az). Baskir: азот (ba). Bielorruso: азот (be). Bosníaco: azot (bs). Bretón: azot (br). Búlgaro: азот (bg).

Casaco: азот (kk). Castelán: ázoe (es). Chuvaxo: азот (cv). Corso: azotu (co). Erza: азот (myv). Esperanto: azoto (eo). Francés: azote (fr). Grego: άζωτο (el). Inglés: azote (en). Italiano: azoto (it). Kirguiz: азот (ky). Komi: азот (kv). Kurdo: azot (ku). Latín: azotum (la). Lituano: azotas (lt). Lombardo: azoto (lmo). Macedonio: азот (mk). Maltés: ażotu (mt). Mari occidental: азот (mrj). Occitano: azòt (oc).

Piemontés: asòt (pms). Polaco: azot (pl). Portugués: azoto (pt). Romanés: azot (ro). Ruso: азот (ru). Ruteno: азот (ru). Serbio: азот (sr). Siciliano: azzotu (scn). Tártaro: азот (tt). Taxico: азот (tg). Turco: azot (tr). Ucraíno: азот (uk). Usbeco: azot (uz). Véneto: azoto (vec). Vepsio: azot (vep). Yiddish: אזאט (yi) (azat). Resto: Véxase nitróxeno.

Castelán

Substantivo masculino

azote

1. Golpe.

• Galego: azuouta, azoute.

Francés

• Etimoloxía: do grego antigo ἀ- ‎(«a-») e ζωή (zōḗ, «vida»). Nomeado polo químico francés Lavoisier.

• Pronuncia: /a.zɔt/ (AFI)

• Escoitar: «azote» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

azote

1. (Química) Nitróxeno.