atribular

Galego

• Etimoloxía: do latín attribulare.

• Pronuncia: /atɾiβuˈlaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

atribular

1. Causarlle un mal físico ou psicolóxico a alguén.

Verbo pronominal

atribularse

1. Sufrir un gran mal físico ou psicolóxico.

Sinónimos

• aflixir, agoniar, angustiar, atormentar, deprimir.

Traducións

• Alemán: bekümmern ^(de)
• Castelán: atribular ^(es)
• Esperanto: aflikti ^(eo)
• Finés: vaivata ^(fi), koetella ^(fi)
• Francés: affliger ^(fr), peiner ^(fr), contrister ^(fr)
• Grego: θλίβω ^(el)
• Húngaro: szomorít ^(hu), kínoz ^(hu)
• Ido: afliktar ^(io), tribular ^(io)
• Inglés: afflict ^(en), tribulate ^(en)
• Italiano: tribolare ^(it), affliggere ^(it), tormentare ^(it)
• Portugués: atribular ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	atribular
Xerundio	atribulando
Participio	atribulado, atribulada, atribulados, atribuladas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	atribulo	atribulas	atribula	atribulamos	atribulades	atribulan
	Copretérito	atribulaba	atribulabas	atribulaba	atribulabamos	atribulabades	atribulaban
	Pretérito	atribulei	atribulaches	atribulou	atribulamos	atribulastes	atribularon
	Antepretérito	atribulara	atribularas	atribulara	atribularamos	atribularades	atribularan
	Futuro	atribularei	atribularás	atribulará	atribularemos	atribularedes	atribularán
	Pospretérito	atribularía	atribularías	atribularía	atribulariamos	atribulariades	atribularían
Modo Subxuntivo	Presente	atribule	atribules	atribule	atribulemos	atribuledes	atribulen
	Pretérito	atribulase	atribulases	atribulase	atribulásemos	atribulásedes	atribulasen
	Futuro	atribular	atribulares	atribular	atribularmos	atribulardes	atribularen
Modo Imperativo	Afirmativo		atribula	atribule1	atribulemos	atribulade	atribulen1
	Negativo		atribules	atribule1	atribulemos	atribuledes	atribulen1
Infinitivo conxugado		atribular	atribulares	atribular	atribularmos	atribulardes	atribularen

1 Vostede(s)