arquitrabe

Galego

• Etimoloxía: do italiano architrave ("trabe mestra").

• Pronuncia: /aɾkiˈtɾaβe̝/ (AFI)

Substantivo masculino

arquitrabe (sg: arquitrabe; pl: arquitrabes)

1. (Arquitectura) Parte inferior do entaboamento na arquitectura clásica. A súa función estrutural é servir de lintel, para transmitir o peso da cuberta ás columnas. É un elemento fundamental na arquitectura de cuberta plana, chamada arquitrabada. A arquitectura grega clásica e o seu precedente, a arquitectura exea, son un exemplo típico de estruturas arquitrabadas, aínda que, anteriormente, os edificios monumentais exipcios tamén se construíron con cubertas planas ou alinteladas.

Traducións

• Alemán: Architrav ^(de)
• Castelán: arquitrabe ^(es)
• Catalán: arquitrau ^(ca)
• Chinés: 脚 ^(zh)
• Francés: architrave ^(fr).
• Inglés: architrave ^(en)
• Italiano: architrave ^(it)
• Portugués: arquitrave ^(pt)
• Vasco: arkitrabe ^(eu)