abellar

Galego

• Etimoloxía: de abella e -ar.

• Pronuncia: [a.βeˈʎaɾ] (AFI)

Verbo

Abellar Transitivo e intransitivo

1. Saír un enxame da colmea coa intención de formar outro novo.
2. Causarlle inquietude a alguén.

Sinónimos

• enxamear (1)
• insinuar (2)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	abellar
Xerundio	abellando
Participio	abellado, abellada, abellados, abelladas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	abello	abellas	abella	abellamos	abellades	abellan
	Copretérito	abellaba	abellabas	abellaba	abellabamos	abellabades	abellaban
	Pretérito	abellei	abellaches	abellou	abellamos	abellastes	abellaron
	Antepretérito	abellara	abellaras	abellara	abellaramos	abellarades	abellaran
	Futuro	abellarei	abellarás	abellará	abellaremos	abellaredes	abellarán
	Pospretérito	abellaría	abellarías	abellaría	abellariamos	abellariades	abellarían
Modo Subxuntivo	Presente	abelle	abelles	abelle	abellemos	abelledes	abellen
	Pretérito	abellase	abellases	abellase	abellásemos	abellásedes	abellasen
	Futuro	abellar	abellares	abellar	abellarmos	abellardes	abellaren
Modo Imperativo	Afirmativo		abella	abelle1	abellemos	abellade	abellen1
	Negativo		abelles	abelle1	abellemos	abelledes	abellen1
Infinitivo conxugado		abellar	abellares	abellar	abellarmos	abellardes	abellaren

1 Vostede(s)