turíbulo

Galego

• Etimoloxía: do latín turibulum, de tus, turis ("incenso").

• Pronuncia: /tuˈɾiβulo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

turíbulo (sg: turíbulo; pl: turíbulos)

1. Recipiente, normalmente pendurado dunhas cadeas, onde se queima e se esparexe incenso en fume, especialmente en cerimonias relixiosas.

Sinónimos

• botafumeiro
• incensario

Traducións

• Castelán: incensario ^(es), turíbulo ^(es)
• Francés: encensoir ^(fr)
• Inglés: censer ^(en), thurible ^(en)
• Portugués: incensário ^(pt), turíbulo ^(pt)

Castelán

• Etimoloxía: do latín turibulum, de tus, turis ("incenso").

Substantivo masculino

turíbulo (sg: turíbulo; pl: turíbulos)

1. Turíbulo.

Portugués

• Etimoloxía: do latín turibulum, de tus, turis ("incenso").

Substantivo masculino

turíbulo (sg: turíbulo; pl: turíbulos)

1. Turíbulo.