carabina

Galego

• Etimoloxía: do francés carabine, e esta de carabin, "carabineiro, cabaleiro lixeiro", do francés medio scarrabin, "enterrador", de escarbot, "escaravello", do francés antigo escharbot, do zrp Modelo:zrp, do latín imperial scarabaeus, "escaravello", do grego antigo κάραβος (kárabos), de orixe incerta, probabelmente macedonia.

• Pronuncia: /kaɾaˈβina̝/ (AFI)

Substantivo feminino

carabina (sg: carabina; pl: carabinas)

1. (Armas) Fusil curto e lixeiro, que empregaban antigamente os soldados de cabalaría, e hoxe as tropas que requiren practicidade antes que precisión ou poder de fogo.

Traducións

• Alemán: Karabiner ^(de)
• Bielorruso: карабін ^(be) (karabin)
• Birmano: ကာဘိုင် ^(my)
• Búlgaro: карабина ^(bg) (karabina)
• Castelán: carabina ^(es)
• Catalán: carrabina ^(ca)
• Checo: karabina ^(cs)
• Chinés: 卡宾枪 ^(zh) (kǎbīnqiāng), 卡賓槍 ^(zh)
• Coreano: 기병총 ^(ko) (gi-byeong-chong)
• Croata: karabin ^(hr)
• Danés: karabin ^(da)
• Esloveno: karabinka ^(sl)
• Esperanto: karabeno ^(eo)
• Estoniano: karabiin ^(et)
• Finés: karbiini ^(fi)
• Francés: carabine ^(fr)
• Hebreo: רבין ^(he) (karbin)
• Húngaro: karabély ^(hu)
• Ido: karabino ^(io)
• Indonesio: karabin ^(id)
• Inglés: carbine ^(en)
• Italiano: carabina ^(it)
• Lituano: karabinas ^(lt)
• Neerlandés: karabijn ^(nl)
• Noruegués: karabin ^(no)
• Persa: کارابین ^(fa)
• Polaco: karabinek ^(pl)
• Portugués: carabina ^(pt)
• Romanés: carabină ^(ro)
• Ruso: карабин ^(ru) (karabín)
• Serbio: карабин ^(sr) (karabin)
• Serbocroata: karabin ^(sh)
• Sueco: karbin ^(sv)
• Turco: karabina ^(tr)
• Ucraíno: карабін ^(uk) (karabin)
• Xaponés: カービン ^(ja) (kābin)