áncora

Grafías semellantes:     ancora ,    àncora ,    âncora

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués ancora, do latín ancora, do grego antigo ἄγκυρα (ánkura), do protoindoeuropeo *ang-.

• Pronuncia: [ˈaŋ.kʊ.ɾɐ] (AFI)

Substantivo feminino

áncora (sg: áncora; pl: áncoras)

1. (Mariña) Peza con ganchos que lle permiten afincarse en calquera terreo, especialmente no mariño, ligada ó derradeiro elo dunha cadea, que serve para fondear a nave.

Termos relacionados

• ancoradoiro
• ancorar
• ancoraría, ancorería
• ancoraxe
• ancorel

Traducións

Traducións

Alemán: Anker (de) Castelán: ancla (es) Catalán: àncora (ca) Chinés: 锚 (zh) Esperanto: ankro (eo) Francés: ancre (fr) Grego: άγκυρα (el)

Grego antigo: ἄγκυρα (grc). Inglés: anchor (en) Italiano: ancora (it) Latín: ancora (la) Neerlandés: anker (nl)

Portugués: âncora (pt) Romanés: ancora (ro) Ruso: якорь (ru) Vasco: aingura (eu)