embarullar

Galego

• Etimoloxía: de barullo.

• Pronuncia: /embaɾuˈʎaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

embarullar

1. Provocar confusión e/ou desorde; enredar.
   • Sinónimos: embrollar.
   • Antónimos: desembarullar.

Verbo pronominal

embarullarse

1. Facer ou dicir cousas de calquera xeito, sen coidado ningún.
   • Sinónimos: atrapallarse, embrollarse.
2. Facerse algo máis confuso e complicado; complicarse, embrollarse.

Traducións

• Alemán: vermasseln ^(de)
• Castelán: embarullar ^(es)
• Chinés: 以搞糟 ^(zh)
• Inglés: bungle ^(en)
• Portugués: barulhar ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	embarullar
Xerundio	embarullando
Participio	embarullado, embarullada, embarullados, embarulladas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	embarullo	embarullas	embarulla	embarullamos	embarullades	embarullan
	Copretérito	embarullaba	embarullabas	embarullaba	embarullabamos	embarullabades	embarullaban
	Pretérito	embarullei	embarullaches	embarullou	embarullamos	embarullastes	embarullaron
	Antepretérito	embarullara	embarullaras	embarullara	embarullaramos	embarullarades	embarullaran
	Futuro	embarullarei	embarullarás	embarullará	embarullaremos	embarullaredes	embarullarán
	Pospretérito	embarullaría	embarullarías	embarullaría	embarullariamos	embarullariades	embarullarían
Modo Subxuntivo	Presente	embarulle	embarulles	embarulle	embarullemos	embarulledes	embarullen
	Pretérito	embarullase	embarullases	embarullase	embarullásemos	embarullásedes	embarullasen
	Futuro	embarullar	embarullares	embarullar	embarullarmos	embarullardes	embarullaren
Modo Imperativo	Afirmativo		embarulla	embarulle1	embarullemos	embarullade	embarullen1
	Negativo		embarulles	embarulle1	embarullemos	embarulledes	embarullen1
Infinitivo conxugado		embarullar	embarullares	embarullar	embarullarmos	embarullardes	embarullaren

1 Vostede(s)