ventá

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués ventãa, do latín vulgar *ventana, do latín ventus.

• Pronuncia: /benˈta/ (AFI)

Substantivo feminino

Elementos dunha ventá

ventá ----

singular	plural
ventá	ventás

1. (Arquitectura) Vao que se abre nunha parede para que entre a luz e o aire nun espazo pechado.
2. Estrutura de madeira ou metal, con ou sen cristais, coa que se pecha a abertura anterior.
3. Por extensión, cada un dos dous orificios nasais.

Sinónimos

• fiestra (1) (2)
• xanela (1) (2)
• fosa nasal (3)
• venta (3)

Termos relacionados

• bufarda
• bufardo
• ventano
• ventaneiro
• bota-la casa pola ventá

Traducións

Africáner: venster (af) Alemán: Fenster (de) Alto sorabo: wokno (hsb) Baixo sorabo: wokno (dsb) Castelán: ventana (es) Francés: fenêtre (fr) Catalán: finestra (ca) Checo: okno (cs) Chinés: 窗户 (zh) Coreano: 창문 (ko) Eslovaco: okno (sk) Esloveno: okno (sl) Hakka: 窗門 (hak) Húngaro: ablak (hu) Inglés: window (en) Italiano: finestra (it)

Lao: ປ່ອງຢ້ຽມ (lo) Luxemburgués: Fënster (lb) Minnan: 窗仔門 (nan), 窗仔 (nan) Neerlandés: raam (nl), venster (nl) Polaco: okno (pl) Portugués: janela (pt) Romanés: fereastră (ro) Ruso: окно (ru) Tailandés: หน้าต่าง (th) Tao: mado (tao) Thao: paziwat (ssf) Turco: pencere (tr). Ucraíno: вікно (uk) Vietnamita: cửa sổ (vi) Xaponés: 窓 (ja) Xeorxiano: ფანჯარა (ka)