venerábel

Galego

• Etimoloxía: do latín venerabilis.

• Pronuncia: /beneˈɾaβe̝l/ (AFI)

Adxectivo

venerábel (sg: venerábel; pl: venerábeis)

1. Que é digno de respecto, especialmente pola idade.
2. (Catolicismo) Dise da persoa á que a Igrexa lle outorga este título básico nun proceso de beatificación.

Variantes

• venerable

Traducións

• Castelán: venerable ^(es).
• Catalán: venerable ^(ca)
• Francés: vénérable ^(fr)
• Inglés: venerable ^(en)
• Italiano: venerabile ^(it)
• Portugués: venerável ^(pt)