tarántula

Galego

• Etimoloxía: do latín tarantula, de Tarentum.

• Pronuncia: [taˈɾan.tu.lɐ] (AFI)

Substantivo feminino

tarántula (sg: tarántula; pl: tarántulas)

1. (Zooloxía) Grande araña da familia Lycosidae, especialmente os membros do xénero Lycosa, como a Lycosa tarantula.

Traducións

• Alemán: Tarantel ^(de)
• Castelán: tarántula ^(es)
• Checo: tarantule ^(cs)
• Croata: tarantula ^(hr)
• Danés: tarantel ^(da)
• Eslovaco: tarantula ^(sk)
• Finés: taranteli ^(fi), tarantella ^(fi)
• Francés: tarentule ^(fr)
• Grego: ταραντούλα ^(el)
• Ido: tarantulo ^(io)
• Italiano: tarantola ^(it)
• Neerlandés: tarantula ^(nl)
• Polaco: tarantula ^(pl)
• Portugués: tarântula ^(pt)
• Romanés: tarantulă ^(ro)
• Ruso: тарантул ^(ru)
• Sueco: tarantel ^(sv)