sinérese

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo συναίρεσις (sunaíresis, "unificación").

• Pronuncia: [siˈnɛ.ɾɪ.sɪ] (AFI)

Substantivo feminino

sinérese (sg: sinérese; pl: sinéreses)

1. Debilitamento dunha das vogais que forman un hiato para transformalo en ditongo. Na métrica considérase un metaplasmo, mentres que na fala non se considera correcto.

Antónimos

• diérese

Traducións

• Alemán: Synärese ^(de)
• Bretón: sinairezenn ^(br)
• Castelán: sinéresis ^(es).
• Danés: synerese ^(da)
• Finés: synereesi ^(fi)
• Francés: synérèse ^(fr)
• Grego: συναίρεση ^(el) (synairesi)
• Grego antigo: συναίρεσις ^(grc) (synáiresis)
• Inglés: synaeresis ^(en)
• Italiano: sineresi ^(it)
• Neerlandés: syneresis ^(nl)
• Polaco: synereza ^(pl)
• Portugués: sinérese ^(pt)
• Ruso: синереза ^(ru)
• Sueco: syneres ^(sv)

Portugués

• Etimoloxía: do grego antigo συναίρεσις (sunaíresis, "unificación").

Substantivo feminino

sinérese (sg: sinérese; pl: sinéreses)

1. Sinérese.