selenio

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo Σελήνη (Selếnê).

• Pronuncia: /seˈlɛnjo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

selenio

1. (Química) Elemento químico de símbolo atómico Se, número atómico 34, e peso atómico 78,96.

Traducións

• Alemán: Selen ^(de).
• Castelán: selenio ^(es).
• Francés: sélénium ^(fr).
• Italiano: selenio ^(it).
• Neerlandés: selenium ^(nl).
• Portugués: selênio ^(pt).
• Sueco: selen ^(sv).
• Inglés: selenium ^(en)
• Búlgaro: селен ^(bg)
• Chinés: 硒 ^(zh)
• Coreano: 셀레늄 ^(ko), 셀렌 ^(ko)
• Croata: selen ^(hr), selenij ^(hr)
• Danés: selen ^(da)
• Esperanto: seleno ^(eo)
• Estoniano: seleen ^(et)
• Finés: seleeni ^(fi)
• Grego: σελήνιο ^(el)
• Húngaro: szelén ^(hu)
• Xaponés: セレン ^(ja)
• Kotava: seniel ^(avk)
• Letón: selēns ^(lv)
• Lingala: seleni ^(ln)
• Lituano: selenas ^(lt)
• Maltés: selenju ^(mt)
• Manés: shellainium ^(gv)
• Mongol: селени ^(mn)
• Occitano: selèni ^(oc)
• Polaco: selen ^(pl)
• Romanés: seleniu ^(ro)
• Eslovaco: selén ^(sk)
• Esloveno: selen ^(sl)
• Checo: selen ^(cs)
• Catalán: seleni ^(ca)
• Vasco: selenio ^(eu)

Véxase tamén

• Apéndice: Elementos químicos

Castelán

• Etimoloxía: do grego antigo Σελήνη (Selếnê).

Substantivo masculino

selenio

1. (Química) Selenio.

Italiano

• Etimoloxía: do grego antigo Σελήνη (Selếnê).

Substantivo masculino

selenio

1. (Química) Selenio.

Vasco

• Etimoloxía: do grego antigo Σελήνη (Selếnê).

Substantivo

selenio

1. (Química) Selenio.