ruibarbo

Galego

• Etimoloxía: do francés antigo reubarbe, do latín reubarbarum, do latín Rha ("río Volga) e barbarum ("bárbaro").

• Pronuncia: [rujˈβaɾ.βʊ] (AFI)

Substantivo masculino

ruibarbo (sg: ruibarbo; pl: ruibarbos)

1. (Botánica, alimentación) Planta cultivada comestíbel proveniente do nordés de Europa, unha herbácea perenne da familia das poligonáceas, da que existen varias expecies, que acada os tres metros de altura e consta de follas con pecíolos grosos arroibados e comestíbeis.

Nome científico

• Rheum rhabarbarum

Traducións

• Castelán: ruibarbo ^(es)
• Catalán: ruibarbre ^(ca)
• Francés: rhubarbe ^(fr), rhubarbe des jardins ^(fr)
• Inglés: rhubarb ^(en)
• Portugués: ruibarbo ^(pt)
• Alemán: Rhabarber ^(de)
• Árabe: راوند ^(ar)
• Bosníaco: rabarbara ^(bs)
• Bretón: rubar ^(br)
• Corso: rabbàrbaru ^(co)
• Danés: rabarber ^(da)
• Esperanto: rabarbo ^(eo)
• Feroés: rabarba ^(fo)
• Finés: raparperi ^(fi)
• Frisón: rabarber ^(fy)
• Ido: rubarbo ^(io)
• Islandés: rabarbari ^(is)
• Italiano: rabarbaro ^(it)
• Casaco: рауғаш ^(kk) (rawğaş)
• Kurdo: rêvaz ^(ku)
• Neerlandés: rabarber ^(nl)
• Noruegués: rabarbra ^(no)
• Persa: ریواس ^(fa) (ríwás)
• Polaco: rabarbar ^(pl), rzewień ^(pl)
• Romanés: rubarbă ^(ro), revent ^(ro)
• Ruso: ревень ^(ru)
• Sueco: rabarber ^(sv)
• Checo: rebarbora ^(cs), reveň ^(cs)
• Ucraíno: ревінь ^(uk)
• Valón: rubåbe ^(wa)
• Árabe: رَاوَنْد ^(ar)
• Chinés: 大黃 ^(cmn), 大黄 ^(cmn) (dàihuáng)
• Córnico: trenkles ^(kw)
• Grego: ραβέντι ^(el)
• Húngaro: rebarbara ^(hu)
• Irlandés: biabhóg ^(ga)
• Xaponés: ルバーブ ^(ja) (rubābu), 大黄 ^(ja) (だいおう, daiō)
• Coreano: 대황 ^(ko)
• Macedonio: ревен ^(mk) (réven), рамен ^(mk) (rámen)
• Malaio: rubarb ^(ms)
• Maltés: rubarb ^(mt)
• Maorí: rūpapa ^(mi)
• Navajo: jiłtʼoʼí ^(nv)
• Saami do norte: rabárber ^(se)
• Persa: ریواس ^(fa) (rivâs), ریوند ^(fa) (rivand)
• Punjabi: ਰਿਓਂਦ ^(pa) (riōnd)
• Romanche: rabarber ^(rm)
• Esloveno: rabarbara ^(sl)
• Turco: ravent ^(tr)
• Ucraíno: ревінь ^(uk) (revín’)
• Vietnamita: đại hoàng ^(vi)
• Volapuk: rabarbaplan ^(vo)
• Galés: riwbob ^(cy)
• Zulú: irubhabhu ^(zu)
• Vasco: arabarba ^(eu)

Castelán

• Etimoloxía: do francés antigo reubarbe, do latín reubarbarum, do latín Rha ("río Volga) e barbarum ("bárbaro").

Substantivo masculino

ruibarbo (sg: ruibarbo; pl: ruibarbos)

1. (Botánica, alimentación) Ruibarbo.

Portugués

• Etimoloxía: do francés antigo reubarbe, do latín reubarbarum, do latín Rha ("río Volga) e barbarum ("bárbaro").

Substantivo masculino

ruibarbo (sg: ruibarbo; pl: ruibarbos)

1. (Botánica, alimentación) Ruibarbo.