pretor

Galego

• Etimoloxía: do latín praetor, -ōris.

• Pronuncia: /pɾeˈtoɾ/ (AFI)

Substantivo masculino

pretor (sg: pretor; pl: pretores)

1. (Historia) Maxistrado romano que exercía a súa xurisdición en Roma ou nalgunhas provincias.
   • Exemplo: O pretor asumía as funcións do cónsul na súa ausencia
     
     .

Termos relacionados

• pretorial
• pretorianismo
• pretoriano
• pretorio

Traducións

• Alemán: Prätor ^(de)
• Castelán: pretor ^(es)
• Catalán: pretor ^(ca)
• Francés: préteur ^(fr)
• Inglés: praetor ^(en)
• Italiano: pretore ^(it)
• Polaco: pretor ^(pl)
• Portugués: pretor ^(pt)
• Romanés: pretor ^(ro)
• Ruso: претор ^(ru)
• Vasco: pretore ^(eu)