perixeo

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo περίγειος (perigeios), de περί (perí, "cerca") e γῆ (gê, "Terra").

• Pronuncia: /peɾiˈʃeo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

perixeo (sg: perixeo; pl: perixeos)

1. (Astronomía) Punto no cal un obxecto celeste que vira ao redor da Terra se atopa á súa mínima distancia do noso planeta. O punto de distancia máxima é o apoxeo.

Traducións

• Alemán: Perigäum ^(de), Erdnähe ^(de)
• Árabe: حضيض ^(ar)
• Armenio: երկրամերձ կետ ^(hy)
• Azarí: perigey ^(az)
• Castelán: perigeo ^(es)
• Catalán: perigeu ^(ca)
• Chinés: 近地點 ^(cmn), 近地点 ^(cmn)
• Coreano: 근지점 ^(ko)
• Estoniano: perigee ^(et)
• Finés: perigeum ^(fi)
• Francés: périgée ^(fr)
• Hebreo: פריגיאה ^(he)
• Húngaro: perigeum ^(hu)
• Inglés: perigee ^(en)
• Irlandés: peirigí ^(ga), peirigithe ^(ga)
• Italiano: perigeo ^(it)
• Letón: perigejs ^(lv)
• Lituano: perigėjus ^(lt)
• Neerlandés: perigeum ^(nl)
• Polaco: perygeum ^(pl)
• Portugués: perigeu ^(pt)
• Romanés: perigeu ^(ro)
• Ruso: перигей ^(ru)
• Sueco: perigeum ^(sv)
• Usbeco: perigey ^(uz)
• Vasco: perigeo ^(eu)
• Xaponés: 近地点 ^(ja)

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da astronomía