ortocentro

Galego

ortocentro

• Etimoloxía: de orthos + centro, "centro exacto ou correcto" ou ben "centro das perpendiculares (que forman ángulo recto)"

• Pronuncia: /ɔɾtoˈθentɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

ortocentro ----

singular	plural
ortocentro	ortocentros

1. (Xeometría) Punto de intersección das tres alturas dun triángulo, pode ser exterior ou interior a este.

Traducións

• Alemán: Orthozentrum ^(de), Höhenschnittpunkt ^(de).
• Castelán: ortocentro ^(es).
• Finés: ortokeskus ^(fi).
• Francés: orthocentre ^(fr).
• Ido: ortocentro ^(io).
• Inglés: orthocentre ^(en), orthocenter ^(en).
• Italiano: ortocentro ^(it).
• Neerlandés: hoogtepunt ^(nl).
• Polaco: ortocentrum ^(pl).
• Portugués: ortocentro ^(pt).
• Ruso: ортоцентр ^(ru).
• Vasco: ortozentro ^(eu).
• Vietnamita: trực tâm ^(vi).

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da xeometría

Castelán

• Etimoloxía: de orthos + centro, "centro exacto ou correcto" ou ben "centro das perpendiculares (que forman ángulo recto)"

Substantivo masculino

---

singular	plural
ortocentro	ortocentros

ortocentro

1. (Xeometría) Ortocentro.

Ido

Substantivo

ortocentro

1. (Xeometría) Ortocentro.

Italiano

• Etimoloxía: de orthos + centro, "centro exacto ou correcto" ou ben "centro das perpendiculares (que forman ángulo recto)"

• Pronuncia: /orto'tchentro/ (AFI)

Substantivo masculino

---

singular	plural
ortocentro	ortocentri

ortocentro

1. (Xeometría) Ortocentro.

Portugués

• Etimoloxía: de orthos + centro, "centro exacto ou correcto" ou ben "centro das perpendiculares (que forman ángulo recto)"

Substantivo masculino

---

singular	plural
ortocentro	ortocentros

ortocentro

1. (Xeometría) Ortocentro.