oi
Saltar á navegación
Saltar á procura
Galego
Pronuncia: /ˈoj/ /ˈɔj/ (AFI)
Interxección
oi
- Expresa sorpresa: ¡Oi, que película podemos ver!
- Indica dor atenuada ou contrariedade, enfado,: ¡Oi, non!
- Repetido, implica disposición irónica: ¡Oi, oi, oi! Xa está coas súas.
Véxase tamén
Vasco
Substantivo
oi
Declinación
| Declinación de oi (inanimado, rematado en vogal) | |||
|---|---|---|---|
| indefinido | singular | plural | |
| absolutivo | oi | oia | oiak |
| ergativo | oik | oiak | oiek |
| dativo | oiri | oiari | oiei |
| xenitivo | oiren | oiaren | oien |
| comitativo | oirekin | oiarekin | oiekin |
| causativo | oirengatik | oiarengatik | oiengatik |
| benefactivo | oirentzat | oiarentzat | oientzat |
| instrumental | oiz | oiaz | oiez |
| inesivo | oitan | oian | oietan |
| locativo | oitako | oiko | oietako |
| adlativo | oitara | oira | oietara |
| adlativo terminal |
oitaraino | oiraino | oietaraino |
| adlativo de aproximación |
oitarantz | oirantz | oietarantz |
| adlativo destinativo |
oitarako | oirako | oietarako |
| ablativo | oitatik | oitik | oietatik |
| partitivo | oirik | — | — |
| prolativo | oitzat | — | — |