neerlandés antigo

Galego

• Etimoloxía: composto de neerlandés e antigo.

• Pronuncia: [ne.eɾ.lanˈdes anˈti.ɣʊ] (AFI)

Substantivo masculino

neerlandés antigo (sg: neerlandés antigo; pl: neerlandeses antigos)

1. (Lingüística) Lingua descendente do antigo fráncico, mais concretamente do antigo baixo fráncico, unha das moitas linguas das tribos xermánicas occidentais, falada e escrita na Idade Media de 660 a 1150 nos Países Baixos e na parte setentrional da moderna Bélxica, que se considera anterior ao neerlandés medio (1150-1500), para logo dar no que é o neerlandés moderno, do que sae o neerlandés normativo actual.

Sinónimos

• antigo baixo fráncico occidental

Traducións

• Africáner: Oudnederlands ^(af)
• Alemán: Altniederländisch ^(de)
• Castelán: neerlandés antiguo ^(es)
• Catalán: neerlandès antic ^(ca)
• Finés: muinaishollanti ^(fi)
• Francés: vieux néerlandais ^(fr)
• Frisón: Aldnederlânsk ^(fy)
• Inglés: Old Dutch ^(en)
• Italiano: antico olandese ^(it)
• Luxemburgués: Aalt Hollännesch ^(lb)
• Neerlandés: Oudnederlands ^(nl)
• Noruegués: gammelnederlandsk ^(no)
• Portugués: neerlandês antigo ^(pt)
• Sueco: fornnederländska ^(sv), fornlågfrankiska ^(sv)