mosqueteiro

Galego

• Etimoloxía: de mosquete.

• Pronuncia: /moskeˈtejɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

mosqueteiro (sg: mosqueteiro; pl: mosqueteiros)

1. (Exército e historia) Soldado de infantería dos exércitos do Antigo Réxime en Europa e Asia.

Traducións

• Alemán: Musketier ^(de)
• Bretón: mouskeder ^(br)
• Castelán: mosquetero ^(es).
• Catalán: mosqueter ^(ca)
• Checo: mušketýr ^(cs)
• Chinés: 鸟铳手 ^(zh)
• Esperanto: muskedisto ^(eo)
• Finés: muskettisoturi ^(fi)
• Francés: mousquetaire ^(fr).
• Grego: σωματοφύλακας ^(el)
• Húngaro: muskétás ^(hu)
• Inglés: musketeer ^(en)
• Italiano: moschettiere ^(it)
• Polaco: muszkieter ^(pl)
• Portugués: mosqueteiro ^(pt)
• Romanés: muschetar ^(ro)
• Ruso: мушкетёр ^(ru)
• Sueco: musketör ^(sv)
• Xaponés: 銃士 ^(ja)

Portugués

Substantivo masculino

mosqueteiro (sg: mosqueteiro; pl: mosqueteiros)

1. (Exército e historia) Mosqueteiro.