metátese

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo μετάθεσις.

• Pronuncia: /meˈtate̝se̝/ (AFI)

Substantivo feminino

metátese (sg: metátese; pl: metáteses)

1. (Lingüística) Metaplasmo fonolóxico (ou fonético) que consiste no cambio de lugar de fonemas (ou sons) dentro da palabra, atraídos ou repelidos por outros.

Traducións

• Alemán: Metathese ^(de)
• Castelán: metátesis ^(es).
• Catalán: metàtesi ^(ca)
• Chinés: 转移 ^(zh), 置换 ^(zh)
• Esloveno: metateza ^(sl)
• Francés: métathèse ^(fr).
• Inglés: metathesis ^(en)
• Neerlandés: metathese ^(nl)
• Noruegués nynorsk: metatese ⁽ⁿⁿ⁾
• Polaco: przestawka ^(pl) ,metateza ^(pl)
• Portugués: metátese ^(pt).
• Serbio: метатеза ^(sr)

Portugués

• Etimoloxía: do grego antigo μετάθεσις.

Substantivo feminino

metátese (sg: metátese; pl: metáteses)

1. (Lingüística) Metátese.