marshalés

Galego

• Etimoloxía: de Marshall.

Substantivo masculino

marshalés (ms: marshalés; mpl: marshaleses; fs: marshalesa; fpl: marshalesas)

1. (Xentilicio) Natural ou habitante da República das Illas Marshall.
2. (Linguas do mundo) Lingua malaio-polinesia falada na República das Illas Marshall.

Traducións

Xentilicio

Alemán: Marshaller (de) Castelán: marshalés (es) Finés: marshallinsaarelainen (fi) Francés: Marshallais (fr) Inglés: Marshallese (en) Noruegués: marshalleser (no) Noruegués nynorsk: marshallesar (nn) Portugués: marshalês (pt)

Lingua

Alemán: Marshallesisch (de) Castelán: marshalés (es) Corso: marshallesu (co), marshallese (co) Finés: marshalli (fi) Francés: marshallais (fr) Marshalés: kajin M̧ajeļ (mh), kajin Majōl (mh) Noruegués: marshallesisk (no) Noruegués nynorsk: marshallesisk (nn) Inglés: Marshallese (en) Italiano: marshallese (it) Portugués: marshalês (pt) Siciliano: marshallisi (scn) Sueco: marshallesiska (sv) Vasco: marshallera (eu)

Adxectivo

marshalés (ms: marshalés; mpl: marshaleses; fs: marshalesa; fpl: marshalesas)

1. Relativo ou pertencente ás Illas Marshall e a súa xente.

Traducións

adx.

Alemán: marshallisch (de) Castelán: marshalés (es) Finés: marshallinsaarelainen (fi) Francés: marshallais (fr) Inglés: Marshallese (en) Noruegués: marshallesisk (no) Noruegués nynorsk: marshallesisk (nn) Portugués: marshalês (pt)

Castelán

Substantivo masculino

marshalés (ms: marshalés; mpl: marshaleses; fs: marshalesa; fpl: marshalesas)

1. (Xentilicio) Marshalés.
2. (Linguas do mundo) Marshalés.

Adxectivo

marshalés (ms: marshalés; mpl: marshaleses; fs: marshalesa; fpl: marshalesas)

1. Marshalés.