intolerante

Galego

• Etimoloxía: do latín intolerans.

• Pronuncia: [intolɛˈɾante̝] (AFI)

Adxectivo

intolerante (ms: intolerante; mpl: intolerantes; fs: intolerante; fpl: intolerantes)

1. Que non é tolerante.

Termos relacionados

• intolerancia
• tolerante

Traducións

• Alemán: intolerant ^(de), unduldsam ^(de)
• Castelán: intolerante ^(es).
• Catalán: intolerant ^(ca)
• Chinés: 不耐 ^(zh)
• Esperanto: netolerema ^(eo)
• Finés: suvaitsematon ^(fi)
• Francés: intolérant ^(fr).
• Inglés: intolerant ^(en).
• Italiano: intollerante ^(it)
• Neerlandés: onverdraagzaam ^(nl)
• Occitano: intolerant ^(oc)
• Polaco: nietolerancyjny ^(pl)
• Portugués: intolerante ^(pt)
• Romanés: intolerant ^(ro)
• Ruso: интолерантный ^(ru), интолерантный ^(ru)
• Saami do norte: gierdameahttun ^(se)
• Sueco: intolerant ^(sv)
• Vasco: intolerante ^(eu).

Castelán

• Etimoloxía: do latín intolerans.

Adxectivo

intolerante (ms: intolerante; mpl: intolerantes; fs: intolerante; fpl: intolerantes)

1. Intolerante.

Portugués

• Etimoloxía: do latín intolerans.

Adxectivo

intolerante (ms: intolerante; mpl: intolerantes; fs: intolerante; fpl: intolerantes)

1. Intolerante.

Vasco

• Etimoloxía: do latín intolerans.

Adxectivo

intolerante

1. Intolerante.