infracción

Galego

• Etimoloxía: do latín infractio.

• Pronuncia: /iɱfɾakˈθjoŋ/ (AFI)

Substantivo feminino

infracción (sg: infracción; pl: infraccións)

1. Acto e resultado de infrinxir.
2. Acto ou omisión do mesmo merecente de ser castigado ou de inflixir o suxeito que o causou.

Traducións

• Castelán: infracción ^(es).
• Portugués: infração ^(pt)

Castelán

• Etimoloxía: do latín infractio.

Substantivo feminino

infracción (sg: infracción; pl: infracciones)

1. Infracción.